Seni Seviyorum Meleğim

`sevmiyorum seni`
`sevmiyorum seni`
`sevmiyorum seni,anladın mı şimdi...`

HAnçer gibi saplanmıştı bu sözler genç kızın yüreğine.Dünyasını başına yıkmıştı sanki.Güneşini batırmış,umutlarını darmadağan etm
işti.
Allahım ne büyük acıydı bu.Hayatını,gençliğini,tüm ömrünü gözünü kırpmadan ayaklarının altına sermeye bile hazır olduğu adam çekip gitmişti. Son bir cümle ile... SEVMİYORUM SENİ;ANLADIN MI ŞİMDİ...
Oysa herşey ne de güzel başlamıştı.Ne güzel hayaller kurmuşlardı birlikte. batan güneşe karşı oturup ne güzel sözler fısıldamışlardı birbirlerinin kulaklarına,ne güzel yemin etmişlerdi.
Aradan 1 yıl geçmişti.Hayatının tek aşkından uzak tam 1 yıl. Alışıyordu yavaş yavaş.Hatta nefret bile edeiyordu artık. nasılda bırakmıştı kendisini yüz üstü. erkek milleti değilmiydi. kanamıyordu artık yüreği. Sadece düşündükçe acıyordu biraz hepsi o kadar.
ayrılmalarından 1 yıl sonra kahvaltısını yaparken onu düşünüyordu yine.lanet ediyordu ona. ogün olacaklardan habersiz...
Kapı çaldı,uzun uzun,acı acı, ısrarla çaldı.sebebini bilemediği bir acı sardı yüreğini.acıdı o masum yüreciği daha geleni bilmeden.
kaltı yerinden,kapıya doğru yöneldi,ve kapıyı açtı açmakla açmamak arasında bocaladığı bir tereddütten sonra.
`Aman Allahım,bu gerçek olamaz,hayal bu,evet evet hayal` gözlerini kapatıp tekrar açtı.`yoo, hayır, olamaz,gerçek.hayatını,hayallerini yıkıp giden adam kapıda ve sefil bir halde.
-ne istiyorsun?dedi öfkeyle.
-birşey istemiyorum,benim senden hiçbir beklentim yok,sadece birşey vermeye geldim.ama bunu 1 yıl sonra tam bir yıl sonra açacaksın.söz ver bana,tam 1 yıl sonra.
-söz,diyebildi şaşkınlıkla
-teşekkür ederim,
VE bir mektup sıkıştırıp kızın titreyen ellerine gitti.Bir kez daha döndü arkasını ve gitti.Şaşırmıştı genç kız`özür dilemedi`diye düşündü.`oysa ben sanmıştım ki...
1YIL SONRA...
sabırla bekledi genç kız.o ölüm gibi gelen koca 1 yılın geçmesini sabırla bekledi.işte gün gelmişti.açacaktı mektubu.açıcaktı ve herşeyi öğrenecekti.titreyen elleriyle açtı mektubu.meleğime diye başlıyordu mektum benim güzel meleğime...
Meleğime,benim güzel meleğime;
sana bu mektubu verip vermeme konusunda çok düşündüm.ama anladım ki başka çare yok.tıpkı ayrılırkende senin o yaşlı gözlerine bakıp sana sarılmak isterken,arkamı dönüp gitmekten başka çare olmadığını anladığım gibi anladım.
meleğim,benim güzel meleğim iyiyim ben çok iyiyim demek isterdim sana.yalan söylemek pahasına bile olsa iyiyim demek isterdim.
ama sana ilk yalan söyleyişim değil bu.seni sevmiyorum derken bile yalan söylemiştim sana.hemde hayatımın en büyük yalanını.
ölüyorum ben meleğim ölüyorum.seni severek hasret çekerek ölüyorum.kokuna hasret gidiyorum. ayrılmak istedim senden kanser olduğumu öğrenir öğrenmez.hayır dedim meleğime bunu yapamam.onu yanımda hasta bakıcım gibi yaşatamam.neyse meleğim.uzun hikaye.benimde zamanım az.uzatmayacağım daha fazla ama sana söyleyeceğim son bir şey var;
SENİ SEVİYORUM MELEĞİM,SENİ SEVİYORUM...
SENİ SEVMİYORUM DERKEN BİLE SENİ SEVİYORDUM...

Bu kanser de bütün sevenlerin arasına giriyo kara kedi gibi walla. Adama da helal olsun kendini değil sevdiği kızı düşünmüş. Ama mektubu yazmasaydı kız ondan bütün ömrü boyunca nefret edecekti. Böylesi daha iyi olmuş. Paylaşım için saol elif çok güzel bi hikaye yha